به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا، شب است ساعت از ده گذشته، خیابان کم کم خلوت می‌شود من هم مانند سایرین به سمت خانه می‌روم پشت چراغ قرمز به انتظار نشسته‌ام دخترکی هفت، هشت ساله نظرم را جلب می‌کند بسته‌ای آدامس و چند پاکت فال در دست دارد خسته عرض خیابان را طی می‌کند آن سوی خیابان با چند کودک همسن و سال خود به سمتی می‌رود. دلم می‌خواهد بدانم کجا شب را به صبح می‌رساند؟ آیا خانواده‌ای دارد؟ پس از رسیدن به محل زندگیش با او چه رفتاری خواهد شد؟ ازصبح با چه برخوردهایی مواجه شده است و مهم‌تر ازهمه آینده او چه خواهد شد؟ چرا در حالی‌که بیشتر کودکان در آن وقت شب در کانون گرم خانواده و در امنیت به سر می‌برند کودکانی هستند که در چنین شرایط نامطلوبی به سر برده و مسائل بزرگسالان را در کودکی تجربه می‌کنند؟ کودکانی که ما آن‌ها را به نام کودک کار می‌شناسیم.
در تعریف کودک کار چنین آمده است هر انسان زیر 18 سال که به‌منظور کسب درآمد به فعالیت اقتصادی یا مشاغل کاذب اشتغال داشته باشد کودک کار نامیده می‌شود.
کودکان کار به 2 دسته تقسیم می‌شوند کودکانی که علیرغم داشتن خانواده به دلیل شرایط بد معیشتی ناچار به انجام کار و کمک به اقتصاد خانواده می‌شوند و دسته دیگر که خانواده‌ای نداشته و برای گذران زندگی خود ناچار به کار در خیابان‌ها هستند اگر چه هردودسته در خیابان‌ها در معرض انواع خشونت‌ها و تعرض‌ها قرار می‌گیرند اما گروه دوم به دلیل نداشتن خانواده بیش از گروه دیگر در معرض خطر قرار دارند .
برخی از آمارها نشان می‌دهد که یک میلیون و 700 هزار کودک در ایران به صورت مستقیم درگیر کار هستند که هر کودک ماهیانه 80 تا 100 هزارتومان درآمد دارد. درآمدی که بیشترین بخش آن در اغلب موارد توسط کارفرمایان سودجو و باجگیران ازایشان گرفته می‌شود و تنها خستگی از کار روزانه را درجان کودک باقی می‌گذارد.
همچنین سازمان جهانی کار اعلام کرده است که 215 میلیون کودک پنج تا 14 ساله درجهان در دام کار گرفتار هستند. آمارهای دیگر نیز حاکی از آن است که 30درصد کودکان کار دارای والدین با سابقه محکومیت هستند و 40 درصد نیز دارای والدین بی‌سواد یا کم سواد همچنین، 85 درصد کودکان کار ایرانی و مابقی از سایر کشورها هستند.
این آمار تکان دهنده بیانگر آن است که چنین کودکانی چه ایرانی و چه غیر ایرانی باید مورد توجه و حمایت خاص قرار بگیرند؛ چراکه مطابق اصول انسانی و اخلاقی و نیز برطبق اسناد بین المللی همچون کوانسیون حقوق کودک همه کودکان بدون هیچگونه تبعیضی حق برخورداری از شرایط مطلوب زندگی،آموزش مناسب ،بهداشت و... را دارند.
به یاد داشته باشیم کودکان امروز، بزرگسالان فردا هستند و آنچه امروز جامعه و خانواده در وجود آن‌ها بکارد فردا همان را درو خواهد کرد انسانی که کودکی خود را با خشونت، دزدی و انواع دیگر بزه‌ها بگذراند دربزرگسالی ماوایی به جز زندان نخواهد داشت تصور آینده‌ای درخشان برای چنین کودکانی به معجزه می‌ماند.
اگرچه تشکیل سازمان‌های مردم نهاد در جهت حمایت از این کودکان و حتی خانواده‌هایشان گامی مثبت تلقی می‌شود اما تشکیل چنین سازمان‍‌هایی شرطی لازم اما ناکافی است و تلاش و توجه بیش از پیش مسئولان برای حمایت از این کودکان ضروری است والدین این اطفال باید شناسایی شده و مورد حمایت قرار گیرند و درصورت فقدان خانواده وجود نهادی که سرپرستی این کودکان را برعهده گرفته، آینده و زندگی آن‌ها را مورد توجه قرار دهد ضروری به نظر می‌رسد.
برای داشتن فردایی بدون جرم و جنایت باید از امروزبه کودکانمان توجه کرده و آن‌ها را مورد حمایت قرار دهیم.
به امید روزی که دنیای کودکانه تمامی کودکان جهان از عشق، امید و خنده لبریز باشد.
شادی مکی
